Bangkok en vergeet-mij-nietjes deel 2.

En dan "ineens" is alweer de allerlaatste dag aangebroken van onze bijzondere trip door Azie.
Voor ons voelt het enerzijds als een eeuwigheid dat we hier zijn geweest (in de goede zin van het woord), anderzijds is het ook weer zo ontzettend snel gegaan!

Donderdag 24 Mei; vroeg opgestaan en nog iets voor 7-en zaten wij bepakt en bezakt in onze kleine jeep richting de pier van Thong-Sala. Uiteindelijk waren we er veel te vroeg en hebben we nog een ontbijt gescoord bij de betere 'bakkers' van Koh Phangan, "Sweet Cafe". Gerund door een Duitse vrouw, die precies weet wat lekker is! Francien en Kio waren er rond 8-en om ons uit te zwaaien.. Maarrrrr.. dit keer voor korte duur, want in September kunnen wij hun verwelkomen in Nederland!
Familie backpack gaat weer onderweg! Dikke knuffels en een zwaai, tot gauw Francien en Kio!! En weg is de catamaran, de zee op, richting het vaste land.
Best nog wel een lange tocht, met een tussenstop op Koh Tao (erg leuk om dat ook nog even te zien), en na 2,5 uur zijn we in Chumpon, waar ze (helaas) de krakkemikkige en iddyllische pier hebben vervangen voor een stevige en moderne variant. Ben blij dat wij vorig jaar nog de krakkemikkige en iddyllische hebben mogen zien.
Krijgen nog een klein uurtje de tijd voor een hapje eten en drinken en dan mogen we in de touringcarbus voor een lange rit richting Bangkok. Onderweg op de boot had Thijmen nog vriendjes genaakt met 2 Nederlandse jongetjes van zijn leeftijd met Ds.. altijd leuk dus.. ;-). Jammer genoeg zaten hun in een andere bus naar Bangkok, dus het was een vriendschap van korte duur.
De bus was best luxe, en lekte dit keer niet. Met tv erin waar zelfs een film op werd afgedraaid. Dan heb ik het verder niet over de slechte geluidskwaliteit, het idee was leuk.
Onderweg nog 1x gestopt voor een plaspauze en eten/drinken, en daarna verder naar Bangkok.
Chauffeur heeft prima gereden dus iets rond half 9 in de avond werden wij op Koh San Road afgedropt. Waar vervolgens de taxichaufferurs en andere gewilligen je opdringerig staan op te wachten, en op de een of andere manier denken ze ook hier in grote dollartekens bij het zien van ons gezin. Nee, wij willen geen dure taxi, wij gaan lekker met alle tassen op elkaar gepropt in een Tuk-Tuk. Hier heeft Fenna de hele reis van Koh Phangan naar Bangkok naar uitgekeken, en het scheelt ook nog in de pocket. Buiten dat heeft het ook veel meer charme zo'n Tuk-Tuk. (dan heb ik het uiteraard niet over onze scam van vorig jaar... )
Ons b&b Phranakorn-nornlen voelt echt als thuiskomen.. fantastisch hier weer, voelen ons weer meer dan welkom. De kinderen zijn vrijwel direct verdwenen. De kinderhoek is enorm aangepast en uitgebreid.. spelen!!!!! En een chill-hoek met pc's. Zo, die zijn voorlopig wel zoet!

Vrijdag 25 Mei;
Vantevoren hadden we genoeg 'wilde' plannen voor ons verblijf in Bangkok. We wilden fietsen, naar Chinatown... maar nu we er zijn vinden we het allemaal wel prima. De kinderen vinden het hier in de B&B zelf fantastisch, wij ook, dus doen het lekker relax. Sight-seeing doen we wel de volgende keer als we weer in Bangkok zijn. Hebben we nog een reden om terug te komen ;-).
We gaan wel op zoek naar het masker wat Thijmen vorig jaar zo graag wilde kopen. Deze had hij gezien bij 1 van de tempels. Mijn vermoeden was Wat Phra Keao. Het leek ons wel leuk om dat weer met de zogenaamde watertaxi te doen. Hier vlakbij zit de pier, en voordat we opstapten hebben we eerst de mega vissen eten gegeven. Je koopt dat voor een paar Baht een grote zak broodkorsten en het schijnt dat het dan geluk brengt als je dit aan die vissen geeft. Wat er dan gebeurd is echt geweldig, want er komen wel honderden van die mega vissen tegelijk op de korsten afgestormt, gaan vreselijk tekeer in dat water dat je dus goed nat kan worden hoewel je op de pier staat. Een attractie voor iedereen voor 2 kwartjes.
Een jump op de boot en gaan! Monnikken, scholieren, toeristen, er reist van alles mee op zo'n boot. Stappen uit bij pier 9 en nog geen 2 minuten later worden we alweer aangesproken door de 'foute' Tuk-Tukkers. Daar zijn we 1x ingetrapt, en gebeurd echt geen 2e keer!! Het mooie is wel dat je het nu direct door hebt, dus we hebben er wel zeker van geleerd.
De tempel is niet daar waar we dachten, dus lopen richting Wat Po. De grote gouden Boeddha. Wellicht is het daar. Onze weg gaat via een Thaise rommelmarkt, of een soort vrij markt. Uiteraard moet je dan hier en daar even stil staan en wat kopen.. is anders zo zonde he ;-).
Hoe dichterbij we bij Wat Po kwamen, des te meer we zeker wisten dat we hier moesten zijn voor Thijm. Naast het feit dat het masker de reden was om hier nog een keer naartoe te gaan, was het ook wel erg leuk om het nog een keer te zien. Bijzonder is dan ook dat Fenna heel veel nog weet van vorig jaar. Dat was al eerder opgevallen in Koh Phangan, waar ze dus de kleinste dingen van had onthouden. Maar zelfs nu in Bangkok ook! Een fijne gedachte kan ik je zeggen.
Helaas bleken de souvenirs-shops niet meer en dergelijk masker te hebben wat Thijm zo graag wilde.. misschien hebben we meer geluk op Koh San road. De shopping-street van Bangkok. Dus wij weer in een Tuk-Tuk richting Koh San. Geen bijzondere maskers, wel genoeg andere hebbedingen en kleding gekocht. Wat vervelend toch allemaal.. haha!
Als afsluiter in ons b&b gegeten, singha-biertje erbij.. leven is zo mooi!

Zaterdag 26 Mei;
Laatste dagje.. mijn eerste mail van vandaag was van KLM. Dat we al kunnen inchecken.. auw, dat doet pijn! Zometeen eerst maar even doen, daarna nog een keer naar Koh San, want wilden toch nog wel e.e.a. hebben.. je wordt er zo 'hebberig' van als je hier bent. Verder houden we het relax. Kinderen zijn moe, wij vinden het hier ook erg fijn. Op ons gemak vanmiddag alles inpakken, en dan morgenochtend vroeg eruit en richting vliegveld. Toevallig is hier een Spaans gezinnetje wat met dezelfde vlucht vliegt, dus kijken of we een taxi kunnen delen. Je bent en blijft een Hollander he ;-)

Vergeet -mij-nietjes:
Na 2 weken 'zeuren' heeft Thijmen dan toch kunnen kano-en. Hij wilde dit al op Railey, maar door de stroming daar vonden we dat niet echt prettig. Op Koh Phangan kreeg Thijmen de kans om in te stappen door Frederique (Australier), en toen waren zowel Thijmen als Remco om. Dus de volgende dag hebben ze zelf een kano gehuurd en rondjes in de baai gedobberd.

Zeekomkommers!!! Vorig jaar al enorme lol om gehad, maar dan moet je uiteraard dit keer weer gaan 'plassen met een zeekomkommer'!! Die dingen voelen zacht en glibberig, maar dat hield Thijmen toch echt niet tegen om hem vast te pakken en te laten plassen. Lol!!

Touwtje springen met de thai-pants-verkoper. Een lieve oudere Thaise man die iedere dan van s'morgens tot s'avonds op het strand zijn thai-pants verkoopt. Vorig jaar was hij er al, en met de wetenschap dat hij dus al die maanden iedere dag op het strand zit mijn zijn spul.. bijzondere man. Uiteraard broeken bij hem gekocht, maar ook een praatje maken in gebrekkig engels, touwtje springen met de kids. Gewoon bijzonder, omdat het zo voelt.

Herkenning! Wij herkennen uiteraard veel van vorig jaar op Koh Phangnan, maar je staat toch echt gek op je neus te kijken als een Thaise serveerster een gil slaakt als ze ons ziet en herkent! Wauw! Oke, ze herkende ons dan wel niet, maar wel direct de kinderen. Dan ben je 10 maanden verder, hordes toeristen, en toch herkennen.. bijzonder! Net als die ene jongeman die vorig jaar in het Nederlands tegen Fenna zei "ik hou van jou". Deze Thaise jongeman werkte nu bij een andere bar/restaurant. Thijmen herkende hem, dus Remco vroeg aan hem of hij vorig jaar bij 'My Way' werkte. "Ja dat klopt, en jullie waren er ook" zei hij, ook hij had ons herkent aan de kinderen. Bijzonder? Wij vinden van wel!

En eigenlijk kan ik op deze manier nog wel uren doorschrijven, want er zijn zoveel kleine dingen die er zoveel toe doen. Maar die zitten in ons hoofd, onze rugzak, in ons hart.
Na deze maand kunnen we terugkijken op een bijzondere ervaring die we voor geen goud hadden willen missen. Op geen enkel vlak niet. Het maakt ons hongerig naar meer. Daarom nemen wij geen afscheid van Azie. Wij zeggen 'Dag, tot ziens, tot de volgende keer!'

TO BE CONTINUED!