Van KL tot Cameron Highlands tot Penang.

Het mocht eventjes duren.. maar we zijn weer on-line!
Inmiddels zijn op het eiland Penang, ons laatste punt in Maleisie. In de stad Georgetown, in een huis, waar de gehele bovenverdieping van ons is! Met plafonds van wel 4 meter hoog, en een ruimte.. wauw!! So happy with it!
( http://www.mangotreeplace.com )
Een absolute aanrader voor iedereen die een keer deze kant op wil. Geen low-budget, maar wel meer dan de moeite waard!!
Maarrr... voordat we hier aankwamen.. kwamen we vanuit KL.

Zaterdag 5 Mei:
Afspraken en houden aan stricte tijden kennen zehier niet in Azie.. en dat hoeft gelukkig ook niet! Dus onze auto werd 3 kwartier 'te laat' gebracht. Het enige wat bij ons in die 3 kwartier omging was.. "hebben we het wel goed geregeld, of moeten we nu zsm een busticket gaan regelen??". Nope, dat hoefde niet. Een zwarte Proton Waja is tot 9 Mei vn ons! Een luxe, absoluut, en tegelijkertijd toch ook weer spannend. Links rijden, door het drukke KL... als dat maar goed gaat.. En het gaat goed! Mede dankzij TruusTruus en TriesTries ;-). De 2 navigatiemiepen van chauffeur Remco. De kids achterin met DS en kleurpotloden, drinken in de armsteun.. ready?? Go!
Eenmaal het drukke KL uit rijden de snelwegen net als in NL. Sterker nog.. qua failiteiten onderweg is het toch echt net de Route-du-Soleil! Alleen hebben ze hier apen langs de weg ipv konijnen. En rijden brommers op de vluchtstrook. Verschil moet er wel zijn, toch?
We volgen de stem van TruusTruus en komen na 2 uurtjes rijden aan bij het begin van de Cameron Highlands. Het beeld veranderd.. van glooiende heuvels begroeid met palmbomen (en dan bedoel ik hutje-mutje palmbomen, dus een groen-effect van heb ik jou daar!) tot het rijden in de hogere bergen begroeid met al het groen wat je je maar kunt bedenken. Palmbomen, bananenbomen, varens van wel 3-4 meter hoog, varenbomen (!), en later als we boven de 1000 meter rijden komen ook hier de naaldbomen voor. Groen, alles groen zo mooi! En smal.. de wegen zijn smal. Maar het kan en past.
Onderweg passeren we ook de Orang Asli dorpjes, huizen. Ik heb het naar de kinderen uitgelegd als Maleisische indianen. Orang Asli is een stam. Van origine Malay en toch eigenlijk wel de oorspronkelijke bewoners van streken in Maleisie. Vandaag de dag wonen ze nog steeds zeer primitief en wonen in rieten hutjes, met daken van palmbladeren. Sommige lopen in kleding, anderen lopen in een soort van Adam-kostuum. Oftewel, alleen een gebladerd broekje. Hun inkomsten komen uit het verkopen van eten, drinken, goederen. We vragen ons dan ook een aantal keer af of daar nu echt kippen-koppen hangen?? En wat zit er voor drinken/drank in die zelfgebrouwde flesjes? Hele families zitten onder een zelf gebouwd kraampje, en zo komen zij hun dag door. Eigenlijk wel heerlijk dus..
We naderen de bekende uitzichten van de theeplantages van de Cameron Highlands. Het is druk hier. Veel toerisme. Logisch ook. Veel Aziatische en Indiase toeristen. Sterker nog, hier komen wij de eerste Nederlanders tegen sinds we in Maleisie zijn!
We vertoeven in een simpel low-budget hotel. Dat hebben we geweten ook, want meer dan 4 dunne wandjes en 4 bedden was het ook niet. Ohwjah, en een wc en douche van voor de oorlog.. nice.. ach. je bent een beackpacker of niet, en het gaat alleen om het slapen. Alleen de eerste nacht viel tegen door het langdurige en enorme lawaai van Indiase gasten..gggrrr..
De andere ochtend (zondag 6 Mei)vertrekken we richting de hotspots van de CH, nadat ook de Indiase gasten zijn vertrokken. Gelukkig blijven zij de komende nacht niet! In eerste instantie zijn de views lastig te vinden, maar dankzij TriesTries word het smalle straatje gevonden. Dit smalle straatje ging echter omhoog en versmalde van 2 wegen, naar een breedte van 2 fietspaden. Sterker nog, er zaten plekken bij die wellicht niet breder waren dan 1 fietspad! En daar moest tegengesteld verkeer overheen!!! De hoogte in, en met bochten. En ik zit links in de auto, maar heb geen stuur voor me! Gelukkig rijd iedereen hier met zeer hoge tolerantie, in tegenstelling tot KL, en stappen er zelfs mensen uit om het verkeer te regelen. Super dus!
Bovenaan was het uitzicht uiteraard de moeite waard. En hebben we naast een bezoekje aan de theefabriek ook een kopje thee gedronken. Lekker!!
De 2 avonden die we hier in Tanah Rata hebben doorgebracht hebben we oer-Hollands doorgebracht bij Jasmine Cafe. Normaal gaan wij uit principe nooit naar Kroket van Fred, maar deze Chinese meneer die 20jaar in Assen had gewoond en nu een Oranje toko runde in Maleisie konden we toch eigenlijk niet overslaan.. zeker niet omdat we de kinderen patat hadden beloofd na een aantal dagen rijst en naan-brood. En dat had deze meneer.. met mayonaise!!
Meneer was verliefd op Fenna.. maar dat zijn ze allemaal hier. Dat even terzijde. We hebben het vorig jaar al ervaren, in Thailand, maar dit spant toch echt de kroon!! Voor iedere foto die nu gevraagd of ongevraagd van haar genomen is, zouden we weer van op reis kunnen! Mensen zitten aan haar haren, haar gezicht. Dus we hebben al 20 keer aan haar uitgelegd waarom ze dat doen.. want dat vraagt ze zich iedere keer weer af. Nu snapt ze het.. zij heeft blonde haren en een blanke huid. Twee ingredienten die ze hier niet of nauwelijks kennen. Door de huurauto kom je ook op plekken waar waarschijnlijk nooit of weinig Europese toeristen komen. Dus als wij langs de Route-du-Soleil uitstappen voor een lunch, zijn niet de Malay het toeristische-momentje.. maar dan zijn wij dat. Van top tot teen word je bekeken, en gelukkig in de goede zin van het woord. Maar er zijn momenten dat je er wel een beetje ongemakkelijk van wordt..

Maandag 7 Mei vertrekken we vroeg richting Penang. We hadden geen reden om nog langer te blijven. De tuin en uitzicht van het hotel waren absoluut plezierig. Net als het ontmoeten van andere reizigers, het leven tussen de locals (hotel/guesthouse stond met 2 andere guesthouses tussen huizen en houten krotten). Maar na een stormachtige nacht wilden we eigenlijk wel gewoon verder (die 2e nacht waren mijn voeten net zulke ijsklompjes als thuis!).
De storm van die nacht heeft zichtbare sporen achtergelaten op de wegen. Bamboe hangt en ligt her en der verspreidt op de weg. Gelukkig is het droog als wij gaan rijden. Dat scheelt een hoop!
Na een 4 uur lange tocht rijden we uiteindelijk de 13,5km lange brug over naar het eiland Penang. Een Unesco erfgoed. Veel geschiedenis en cultuur hier. We zijn benieuwd!
We komen aan bij ons verblijf voor 3 nachten, en na een zeer warm welkom staan wij kwijlend onze verdieping te bekijken.. Wauw! Een huis, waarvan de gehele bovenverdieping van ons is. Interieur tot in de puntjes, een sfeer zoals ik het thuis wel zou willen.. en dat alles door pure eenvoud, kleur en de juiste setting/combinatie. De kinderen hebben een eigen kamer met dvd speler, dus die komen direct tot rust! Een aangename en welkome verrassing! Maar ook voor ons.. we slapen als roosjes...
En dat nadat we onze eerste Nyonay Baba maaltijd hebben genuttigd. Een combi van Malay en Chinese welke is ontstaan door de huidige culturen en cuisines. Heerlijk!

Dinsdag 8 Mei, onze dag begint met een fantastisch ontbijt. Van noedels, tot roti, tot fruit. Allemaal local-food. Echt super allemaal. Daarna naar het oude heritage centrum. Cultuur opsnuiven in de gloeiende hitte, en wederom sight-seeing.. Oude Engelse vestigen/fort, tempels, Clan Jetties (een stad op palen gebouwd in de zee.. waar we nog een dode walvis/potvis achtig iets zag drijven van een ruime meter lang)
Maar als we heel eerlijk zijn.. zijn we het dag-in-dag-uit singht-seeing na anderhalve week eigenlijk allemaal wel een beetje 'zat'. De kinderen doen het fantastisch, en we vinden alles prachtig en mooi, en nemen alles tot ons.. maar verlangen toch ook wel naar een dagje niets doen op het strand.. nog 2 daagjes geduld.. Maar eerst morgen nog een dagje sight-seeing ;-)