Avonturen en vergeet-mij-nietjes.

En dan ineens ben je weer een paar dagen verder.. Tijd vliegt voorbij!
De tijd vliegt, en ons rugzakje raakt steeds verder gevuld met avonturen en bijzonderheden. En als ik dan een momentje kan pakken om te bloggen, vergeet ik sommige toch wel belangrijke dingen.
Verget-mij-nietjes noem ik ze dan ook maar.
Zoals op de local-markt in een wijk in Ao Nang, waar wij als enige toerist rondliepen. Wij vonden de markt leuk, met alle bijzondere eetwaren, en hun vonden ons weer leuk ;-). Veel van het Thaise eten is ondefineerbaar, of je hebt geen idee of het pittig is of niet. Thijmen en Fenna gingen voor een bakje patat welke ze deelden, want het was de laatste. Meisje bij de kraam sprak geen engels toen wij om een leeg bakje vroegen zodat we het konden splitsen. Een ander voorbijgaand meisje, waarschijnlijk goed geschoold sprong bij en vertaalde wat de bedoeling was. Ahaaa!!! Geen probleem. Opgelost dus.. nog geen 10 minuten later staan Rem en ik bij een kraampje welke we na 4x heen en weer lopen dan hadden uitgekozen. Geen idee wat er lag, geen idee hoe het smaakte, maar we gaan ervoor. Toevallig stond datzelfde engelssprekende Thaise meisje van een jaar of 20 bij diezelfde kraam te bestellen. Dus ik vroeg wat het eten nu precies was. Zij legt het uit, en ook hoe het gemaakt wordt. Het bleek Thais lokaal eten te zijn, uit die streek. Vervolgens krijg ik een bakje in mijn handen om te proeven... meisje vraagt of ik het lekker vind en betaald. Zij betaalde dus ook voor ons! Ik leg uit dat dat niet hoeft, maar zij vertelde mij dat ze dat graag wilde omdat ze het leuk vond dat wij het echte lokale Thaise eten wilden proberen. En vervolgens loopt ze weg en kan ik nog net verbaasd dank je wel zeggen in het Thais..

In Railey zitten we met eten op een stenen bankje, aan het strand. Nee, we moesten van een Thaise mevrouw op haar strandmatje gaan zitten want dat was beter voor de kinderen. Zij in het zand, wij op het matje.. terwijl het bankje prima was. Nee.. mevrouw dulde geen tegenspraak, op het strandmatje met de kinders, hophop!

In november hebben wij beiden een tattoo laten zetten, in het Thais. Vantevoren toch wel benieuwd of dat reacties zou geven. Met name die van Remco heeft toch wel al en enkele keer voor nieuwsgierige blikken gezorgd, en men wilt het dan lezen.. de reacties zijn vervolgens een glimmende ogen, een grote lach en dikke duimen omhoog.

Dieren. In alle soorten en maten, van straathonden en katten (veelal zonder staart of een kort stompje) tot kleine lizards, de mooiste vlinders, tot aan slangen, gecko's, vissen en zelfs een leguaan! De leguaan zagen we van de week op straat terwijl hij langzaam overstak. Toen wij met de auto voorzichtig dichterbij kwamen rende hij toch als een speer de bosjes in.
Helaas geen foto, maar wel op het netvlies. Beest was groot genoeg (ruime meter!) om nooit meer te vergeten.
De gecko's hier zijn om te lachen. Iedere avond sinds we op Koh Phangan zijn zit er eentje vlakbij ons huisje. Sterker nog.. hij komt standaard iedere namiddag/avond naar de badkamer om daar op de grond zijn behofte te doen.. een kleine donkerbruine drol met een witte stip, welke stinkt naar een grote, rotte bloemkool!!!! Zo blij met onze huisvriend.. En dan ook nog een paar keer gaat 'ie zijn eigen naam roepen, dat begint met "pppprrrrtttt.... Gec-ko... Gec-ko...Gec-ko!". Klinkt gezellig moet ik zeggen. En alle andere insecten die gaan zingen en schreeuwen. Brulkikkers na een flinke regenbui, kakkerlakken die tegen de buitenlamp aanvliegen, alle hagedisjes die echt werkelijk waar overal lopen en met hun staart tikken. En zelfs een giftige rups met lange gele pluisharen viel op ons balkon. Kortom een flinke dierentuin, en dat voor gratis en niets!!

Avonturen beleven we ook nog.. en dat terwijl we momenteel de meeste tijd doorbrengen op het strand (want het is werkelijk te heet om ook maar iets te doen!! Zelfs het zeewater is bij lage stand kokend heet!)
Afgelopen zondag 20 Mei, wij met onze pick-up auto richting Haad Rin, het zuidelijkste puntje van het eiland. Maar we zijn niet verder gekomen dan Thong-Sala. En dat we daar uberhaupt gekomen zijn is nog een wonder!! Auto had na 5 minuten al geen kracht meer. Alles 10x geprobeerd, maar auto had niet de power om de bergen op de komen, om uberhaupt zichzelf voort te bewegen.. Duwen had geen zin, te zwaar. Gas geven was ook niet slimn, want er kwam een rook onder de kap vandaan waar ik toch wel lichtelijk angstig van werd. Uiteindelijk met pijn en moeite in eerste versnelling de heuvel op, en dan met goed geluk naar beneden om met voldoende vaart de volgende heuvel te kunnen pakken. Remmen was niet handig, maar voor veiligheid wel nodig, en dan stonden we weer vast... pppff.. bellen was geen optie want hadden allebei geen bereik (nee tuurlijk niet..). Hoe we er gekomen zijn weet ik niet, maar we kwamen aan in Thiong-Sala. Gelijk naar verhuurbedrijf, welke ons de schuld gaf van het mechanische defect. Remco probeerde tot een compromis te komen qua geld terug, maar volgens regel 6 geven ze geen geld terug. Ik was ondertussen met kids al bij Francien in hun eetcafe, dus zij Kio bellen en erop af gestuurd. Lang leve Kio (Thai), want dat heeft er toch voor gezorgd dat we een groot gedeelte van het geld terug kregen. En daar hebben we vervolgens bij een ander een leuk klein jeepie voor gehuurd.

Veel rondhangen op het strand en shoppen. Niet echt heel vervelend. Mensen ontmoeten uit alles landen en streken. Veel gezinnen ook hier momenteel met kleine kinderen. Dat maakt Fenna blij, want zij is duidelijk hongerig voor spelen met andere kinderen. Ze kan niet wachten om weer naar school te gaan. En ze gaat alles vertellen aan juf Wilma zegt ze.

Thijmen zit sinds maandag trouw aan zijn huiswerk iedere dag. Volgende week zijn de cito-toetsen, dus hij moet iedere dag lezen uit Dolfje Weerwolfje, rekensommen met tafels, woordenlijst oplezen binnen 1 minuut en in zijn dagboek schrijven. In Singapore hadden we al een horloge voor hem gekocht (van Angry birds) om de tijd te oefenen, en hij is regelmatig hier bezig met geld en betalen. Niet dat hij er volgende week met de cito iets mee kan, maar hij vraagt nu zelfs in het Thais om de rekening! Ohw, en zijn engels is momenteel ook best goed voor een 7-jarige! Ik sta met momenten echt te klapperen met mijn oren.

Vandaag alweer laatste dagje Koh Phangan. Morgen wordt een lange reisdag voor ons naar Bangkok. Om geld uit te sparen maar ook om de ervaring op te doen gaan we met de boot en bus. Om 8:30 varen we hier weg, om dan rond 20:30 in Bangkok te arriveren.. Zal vast wel goed komen.
Vanavond eerst nog een lekker hapje eten met Francien en Kio, maar nu eerst nog even snel mijn rugzak inpakken en een uurtje strandhangen.